Ervaring Quirine

Ik zag de advertentie van STS in de krant. Al heel lang houdt het einde van het leven mij bezig. Zo is het gekomen.
Tegen de tijd dat ik normaal gesproken richting bed ga pak ik mijn spullen en fiets door de stil geworden straten. Aanbellen bij een voor mij onbekend adres. Meestal is er wel een mantelzorger die opendoet. Elke nacht verloopt anders. Soms wil de mantelzorger eerst zijn/haar verhaal kwijt voor die (eindelijk weer eens) rustig kan gaan slapen. Soms is de cliënt wakker, heeft verzorging nodig of behoefte om zijn verhaal te delen. Bijzondere verhalen in de verder vaak stille nacht.
In de zomer zie ik het langzaam licht worden. Vaak nog wel even contact met een mantelzorger.
En dan naar huis, slapen. Later op de dag terugkoppelen met de coördinator van STS.
Ik ben blij dat ik dit bijzondere vrijwilligerswerk kan en mag doen.

(Foto: Lieke Kooyman)

Ervaring Anja

Toen mijn vader ziek werd, ontdekte hij opeens de alarmknop van de thuiszorg. Die had hij een jaarlang nooit gebruikt, en opeens belde hij 24 x per nacht. Hij voelde zich duidelijk niet plezierig in zijn eentje thuis. Bij de schoonouders van mijn zus kwamen er op het laatst vrijwilligers van de Stichting thuis sterven en we dachten dat dat misschien ook iets voor pa was. De thuiszorg legde het eerste contact en nog diezelfde dag belde de coördinatrice om een afspraak te maken bij pa thuis.

Ze heeft uitgelegd wat we konden verwachten en kennis gemaakt met pa. Dat was fijn, want zo kon ze de vrijwilligers goed briefen. Iedere middag was er even contact over de stand van zaken en dan hoorden we tegelijk welke vrijwilliger we konden verwachten. De vrijwilligers die bij pa geweest zijn, waren allemaal senioren die min of meer uit de buurt kwamen. Mensen die al wat langer meeliepen. Waar je met een gerust hart op kunt vertrouwen. Uiteindelijk is er maar 6x een vrijwilliger bij pa geweest ’s nachts voor hij overleed, maar wij hebben het als heel fijn ervaren dat het op deze manier kon. Pa was gerust en wij konden overdag bij hem zijn.

Ervaring Hans

Toen ik 13 jaar geleden kon stoppen met werken, dacht ik: wat kan ik nu gaan doen als vrijwilliger. Tot ik een poster zag: Vrijwilligers STS gevraagd. Een uitdaging, nog nooit zoiets gedaan. Mensenwerk, geen cijfers meer. Voor maximaal één nacht per week en het is heel bijzonder. Soms heel stil, soms heb ik bijzondere gesprekken met familie of met de zieke. Ieder huis is anders en dan beleef je soms iets wat je nog niet eerder meemaakte. Dwalende mensen, opstandige mensen, ontkennende mensen, maar ook vaak situaties waarbij al gesedeerd is en het wachten is op het overlijden. Heel mooi wanneer je dan voor de achterblijvers kunt zijn om te praten, te huilen, regelen of gewoon een kop thee. Dichter bij mensen kun je bijna niet komen. Ik zou het zeker aanbevelen. Wanneer je bereid bent te luisteren en je gezonde verstand gebruikt, dan is dit gewoon prachtwerk.

Hans Stam

Bijdrage Adrie

Verandering van spijs doet eten.

Deze ervaring kreeg ik ook door bij het vrijwilligerswerk. Vele jaren heb ik met kinderen gewerkt door mijn werk in de gezinszorg. In de krant viel mijn oog op een advertentie van de S.T.S: Stichting Thuis Sterven. Ik heb contact gezocht en gevonden en met blijdschap welkom geheten. Dit is ruim 30 jaar geleden, S.T.S bestond toen uit 6 a 7 mensen, tegenwoordig ongeveer 25. De hulpvragen zijn zeer gevarieerd van heel rustig tot zeer actief. Het is steeds weer spannend hoe de situatie is bij een nieuwe hulpvraag. Van tevoren word je goed ingelicht door de coördinator. De werktijd is van 23.00 uur tot 7.00 uur. Ons werk is om de mantelzorg te ontlasten. Je komt in diverse milieus en maakt een grote verscheidenheid mee. Bijv. het volgende: Een man komt uit het ziekenhuis om thuis te sterven. Dood en leven staan heel dicht bij elkaar want de stervende man wordt die nacht opa, hetgeen we met een borrel gevierd hebben. Een mevrouw vroeg of ik met haar wilde zingen: met liefde gedaan. Er was een nacht waarin de patiënt zou bellen als ze me nodig had: toen ik om 7.00 uur wegging had ze nog niet gebeld, dus geen ontmoeting gehad met de patiënt. Zo zou ik nog veel voorvallen kunnen noemen. Het was een boeiende tijd die me geestelijk rijk heeft gemaakt.

Adrie Bouwhuis

Ervaring Agnes

Ik ben nu ongeveer 3 jaar vrijwilliger voor STS. Ik ben dit gaan doen toen ik door omstandigheden geen reguliere baan meer had en zocht iets in de zorg omdat dit mijn grote jeugddroom was. Die nooit in vervulling was gegaan. Deze vacature had ik gezien bij de vrijwilligerscentrale en dit sprak mij gelijk aan. Ook hoef je geen opleiding in de zorg te hebben, je krijgt een cursus aangeboden door STS. Ik vind het fijn om andere mensen te kunnen helpen. Als mens ben ik rustig, geduldig, behulpzaam, kan goed luisteren. De meest bijzondere ervaring was wel toen ik bij een cliënt tegen de ochtend helende muziekfrequenties met 528 Mhz opzette met prachtige natuurbeelden van Youtube. De patiënt had de hele nacht in dezelfde houding gelegen en tijdens deze muziek tilde hij zijn hoofd op, keek naar de beelden en ging weer liggen. Ik ging om 7.00 uur weg en de muziek stond nog aan. Later hoorde ik dat hij vlak daarna rustig is overleden. Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag en kan doen.

Agnes Jansen.